28

                                                                Natalia
Kilka kolejnych dni minęło nam na załatwianiu formalności ze zmianą szkoły Laury i naszej przeprowadzce, znowu obawiałam się spotkania z jego rodziną , byłam pewna że artykuł o nas czytali wszyscy.
-Zaraz będzie tu ta wariatka-rzuca ze śmiechem Richard kończąc rozmowę z Seliną.
-Zaraz?-pytam ze strachem  i już po chwili rozbrzmiewa dzwonek do drzwi.Dziewczyna staje w progu patrząc na mnie ze złością.
-Okłamałaś mnie.Nas wszystkich.
-Przepraszam Selina, nie wiedziałam jak z tego wybrnąć.
-Że jego okłamałaś to rozumiem po tym co zrobił, ale mnie?
-Nie wiem co mam Ci powiedzieć,cholernie źle się z tym czuję.
-Powiedziałabym że jesteście siebie warci, ale nie , wydaje mi się że i tak jesteś dla niego za fajna-wybucha śmiechem a ja oddycham z ulgą.
-Mówiłem Ci że ona jest niezrównoważona -śmieje się Richie-nigdy nie wiadomo co jej strzeli do głowy.
-Sam jesteś niezrównoważony-prycha tylko Selina-jak Ty z nim wytrzymujesz?Dobrze to przemyślałaś?
-Czasem jeszcze nad tym myślę -wybucham śmiechem, wchodząc z nią do pokoju.

-Mogę Cię o coś spytać?-mówię cicho.
-Jasne, coś się stało?
-Wasi rodzice, czytali pewno ten artykuł, czy oni-przerywam-nie mam pojęcia jak zareagują Selina, martwię się.
-Nie musisz-wybucha tylko śmiechem-to ja wściekłam się najbardziej,oni chyba są szczęśliwi że mój braciszek w końcu ma stałą dziewczynę.Dosyć męczące były telefony od cotygodniowych panienek, z którymi nie chciał mieć nic więcej wspólnego.Przepraszam-wpatruje się we mnie po chwili-mam nadzieję że wiedziałaś i nie walnęłam nic głupiego, że nie zostawisz go teraz albo coś.
-Wiedziałam.Markus dość szybko mnie uświadomił.Mało tego ciągle twierdzi że będę przez niego płakać.
-On się zmienił, wiesz.Przynajmniej na to wygląda.Naprawdę dwa miesiące temu w życiu nie pomyślałabym że mój brat zamieszka z dziewczyną i jeszcze do tego z jej córką.Nie mam pojęcia jak to zrobiłaś.
-Jak co zrobiła?-Richard siada przy nas, chwytając mnie za rękę.
-Jak sprawiła że zmądrzałeś-prycha Selina , a ja wybucham śmiechem.
-Czasami się zastanawiam czy Ty aby na pewno jesteś moją siostrą.
-Mnie też często nachodzą wątpliwości-śmieje się Selina, a ja w końcu czuję że teraz może już być tylko lepiej jak wszystko się wyjaśniło.Gdzieś w głowie mam jeszcze wspomnienie pocałunku Markusa,jego ciągłe ostrzeżenia że Richie w końcu się mną znudzi.Odganiam od siebie szybko te myśli mając nadzieję że kilka następnych tygodni bez zawodów spowoduje że Markus da mi spokój.Nie będziemy się widywać tak często, więc pewno do rozpoczęcia Pucharu Świata już dawno o mnie zapomni.


Komentarze

  1. Camille13 listopada 2017 08:07

    Dobrze, że Selina i rodzice Richarda nie mają problemów z zaakceptowaniem przeszłości Natalii. Niby wszystko bardzo dobrze się układa, ale ostrzeżenia Markusa wciąż gdzieś tkwią w głowie Natalii. Zastanawiam się, czy on rzeczywiście mógł mieć rację i Richard byłby zdolny do zdrady albo zostawienia Natalii, pod byle pretekstem.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Epilog

                                                                     Natalia Markus podchodzi z uśmiechem i spogląda mi prosto w oczy,a ja wiem , jestem pewna że nie zostawi tego dla siebie. -Naprawdę nie przeszkadza Ci że ze mną spała?-zwraca się do Richarda , a ja zamieram-że to ze mną spędziła ostatnie tygodnie i chciała to zrobić kolejny raz? Wpatruję się w nich obu i przez chwilę widzę złość na twarzy Richarda, po chwili przyciąga mnie do siebie i odzywa się spokojnie. -Nie , Markus.Nie przeszkadza mi , wiesz dlaczego?Bo to mnie kocha..I nawet gdyby przespała się z Tobą setkę razy nigdy pokochałaby Ciebie  tak mocno jak kocha mnie-składa no moich ustach delikatny pocałunek i ciągnie mnie do stolika.Odwracam się jeszcze i mówię cicho do Markusa. -W sumie to dziękuję, teraz Richard już wie wszystko i nie muszę się martwić co zrobi z tą wiedzą. Śniadanie upływa w miłej atmosferze, choć jestem pewna że czeka mnie rozmowa z Richardem, wiem że nie mogę tego tak zostawić. -Pogad
Czytaj więcej

36

                                                                   Natalia Podjeżdżamy pod hotel jako jedni z pierwszych,Laurze ze szczęścia znów nie zamyka się buzia , mam wrażenie że jest tak jak kilka miesięcy temu.Wrzucamy tylko walizki do pokoju i Andreas już ciągnie mnie na dół. -Musisz coś zjeść-chwyta mnie za rękę, a ja boję się że każdy kto tylko na mnie spojrzy od razu dowie się o dziecku. -Poczekaj-wygrzebuję z jego torby bluzę i wciągam na siebie. -Nikt nawet nie zauważy, przecież jesteś szczuplejsza niż byłaś.A w mojej bluzie wyglądasz jakbyś nie jadła od kilku miesięcy-kręci głową ze złością. Ze strachem wchodzę za nimi do hotelowej restauracji, wydaje mi się że wszystkie głowy zwrócone są w naszą stronę.Szybkim spojrzeniem omiatam salę , widzę że z niemieckiej ekipy nie ma jeszcze nikogo i oddycham z ulgą.Gdy mój wzrok zatrzymuje się na Ewie, mimowolnie uśmiecham się i po chwili już tonę w jej objęciach. -Wiedziałam , byłam pewna że w końcu się pokażesz-śmieje się
Czytaj więcej

18

                                                                           Richard -Nie wierzę własnym oczom-głos Ewy świdruje mi w uszach , a ja patrzę jak sparaliżowany gdy usta Markusa dotykają jej , a ona się nie odsuwa-to zaszło już za daleko Richard.Zrób coś. -Teraz mi to mówisz?Jakoś niedawno nie chciałaś nawet ze mną rozmawiać. -Bo zachowałeś się jak dupek.Ale teraz widzę że Ci na niej zależy. -Teraz to ja już nie wiem czy chcę żeby mi na niej zależało. -Oj proszę Cię , nie wygłupiaj się , przerwij to póki jeszcze możesz bo oboje będziecie tego żałować. Chcę wstać i iść do niej , ale widzę jak razem się podnoszą i idą w stronę windy.Jego wzrok przesuwa się po jej ciele, nie mam ochoty nawet myśleć że idą razem do niego. -Ona już zdecydowała. -Weź się w garść -warczy na mnie-może każde idzie do siebie.Idź za nią. Wjeżdżam na górę i widzę ją pod swoim pokojem, siedzi na podłodze ze spuszczoną głową , słyszę że płacze.Kucam przy niej , mimo całej złości serce pęka mi z ż
Czytaj więcej