48

                                                                      Richard
-Znikanie to ona ma opanowane idealnie-Andreas siada przy mnie w ogrodzie, a ja patrzę na zegarek w telefonie.
-Nie ma jej od kilku godzin,jak myślisz za ile się zjawi?
-Nie mam pojęcia co siedzi w jej głowie,to chyba zbyt skomplikowane-wybucha śmiechem.
-Nie martwisz się o nią?A jak nie wróci?
-Co jak co , ale dziewczyn nie zostawi- jak na zawołanie wbiega przez furtkę i staje przed nami.
-Musimy pogadać-rzuca tylko i ciągnie mnie za sobą do pokoju.
-Nareszcie-uśmiecham się stając przed nią ,ale wystarcza mi jedno spojrzenie na nią i uśmiech schodzi mi z twarzy.
-Nie mogę zabronić Ci widywać Leny, to Twoja córka-zaczyna , a ja już wiem co chce powiedzieć i wszystko wali mi się na głowę.
-Wybrałaś jego?-rzucam z niedowierzaniem.
-Nie-patrzy mi prosto  w oczy.
-Więc o co chodzi Natalia?
-Czego nie rozumiesz?Nie chcę z Tobą być.Ani z Tobą, ani z nim.To chyba proste , prawda?
-Nie chcesz?-robię krok w jej kierunku-rano sprawiałaś całkiem inne wrażenie.
-Daj spokój Richard, to tylko seks-pewność siebie z jaką to mówi  , dosłownie na krótką chwilę pozwala mi uwierzyć w jej słowa, ale spoglądam jej głęboko w oczy i wiem że kłamie, boi się po prostu kolejny raz mi uwierzyć.
-Więc niech tak zostanie,w końcu  seks dobrze nam wychodzi -rzucam z uśmiechem i widzę ze nie takiej reakcji się spodziewała,spuszcza wzrok wpatrując się w swoje tenisówki, a ja przyciągam ją gwałtownie do siebie ,jej ciałem wstrząsa dreszcz gdy tylko jej dotykam i wiem , jestem pewny że cokolwiek by nie powiedziała i tak mnie kocha.W momencie opadamy na łóżko , zrywając z siebie ubrania, znów każdy jej dotyk , każdy pocałunek pokazuje jej miłość do mnie.

                                                                   Natalia
Nie tego się spodziewałam po tej rozmowie, nie tak miała ona się skończyć.Byłam pewna że Richard na początku będzie protestował, a potem wścieknie się zabierze swoje rzeczy i po prostu stąd wyjedzie.Da mi święty spokój , a ja znów będę się uczyła na nowo żyć bez niego.Przeliczyłam się, mogłam zwyczajnie uciec kolejny raz , a nie próbować z nim skończyć w normalny sposób.

Kilka kolejnych dni mija praktycznie tak samo,w dzień staram się schodzić mu z drogi i unikać jego towarzystwa, on z uśmiechem na ustach zajmuje się Leną i spełnia wszystkie zachcianki Laury.
Ale każdą noc spędzamy razem, zatracając się w sobie , a ja wiem że z każdym kolejnym razem wpadam coraz bardziej.I nic już nie będzie w stanie mi pomóc.
Gdy po dwóch tygodniach pakuje swoje rzeczy do samochodu, udaję że w ogóle mnie to nie interesuje, ale czuję jak łzy zbierają mi się pod powiekami i z całych sił staram się nie rozpłakać.
Patrzę jak przytula Laurę do siebie, a ona patrzy na niego z uwielbieniem, podchodzi do mnie i bez zastanowienia bierze mnie w ramiona.
-Zwariowałeś-prycham tylko, chcąc odskoczyć ale nie pozwala mi na to.
-Pozałatwiam parę spraw i będę za kilka dni.
-Podobno wyjeżdżacie na trening przed konkursem w Wiśle-rzucam ,przełykając łzy.
-Umówiłem się z trenerem że wyjadę stąd z Andreasem,
-Nie musisz komplikować sobie życia.
-Chcę zobaczyć dziewczyny przed wyjazdem-rzuca i uśmiecha się.
-Przecież Laura jedzie z Wami do Wisły.
-Ale Lena nie-uśmiecha się,wchodząc do samochodu,a ja już cholernie za nim tęsknię.
Gdy tylko jego samochód znika za zakrętem, wpadam do domu prosto do pokoju Andreasa i wybucham płaczem.
-Tylko seks?-patrzy na mnie nie mogąc powstrzymać śmiechu.
-Myślałam że da mi spokój, że będę mogła zacząć wszystko od nowa.
-Ale po co?Kompletnie Cię nie rozumiem.
-Nie chcę znowu przez niego cierpieć,Andreas.
-A teraz niby cierpisz mniej?Laura ma więcej rozumu w głowie niż Wy oboje-kręci głową ciągle się śmiejąc.
-Z czego się śmiejesz?-prycham ze złością.
-Z Was.Zachowujecie się jak dwójka nastolatków.Długo zamierzasz to ciągnąć?
-Aż mu się znudzi, znajdzie inną chętną ,a mnie w końcu da spokój.
-A jak mu się nie znudzi?
-Chyba nie wierzysz w to że on naprawdę aż tak się zmienił?
-A dlaczego mam nie wierzyć?Odkąd Cię poznał nie spojrzał na inną ,no poza tym  jednym nic nie znaczącym incydentem w klubie,szukał Cię kilka miesięcy mimo tego że przespałaś się z Markusem.On Cię kocha wariatko.Co jeszcze ma zrobić żebyś mu uwierzyła?
-Nie mam pojęcia Andreas,ja ciągle boję się mu zaufać.Boję się stracić go kolejny raz, więc wolę udawać że w ogóle mi na nim nie zależy.