46

                                                                 Natalia
Wbiegam do łazienki,dziękując w myślach Lenie że nam przerwała,staję pod prysznicem odkręcając strumień lodowatej wody.Nie mogę sama nadziwić się swojej głupocie, że znowu chciałam mu ulec.Wystarczyło kilka godzin w jego towarzystwie i wszystkie wspomnienia wróciły ze zdwojoną siłą.Jego dotyk, jego pocałunki wszystko sprawiało że traciłam rozum,przestawałam myśleć racjonalnie,pragnęłam tylko być przy nim.Stoję pod prysznicem od kilkunastu minut trzęsąc się z zimna,lodowata woda spływa po moim ciele, pomagając pozbyć mi się z głowy ostatnich chwil.
Wycieram szybko ciało ręcznikiem i ubieram się,wiem że nie mogę z powrotem wejść mu do łóżka,zdaję sobie sprawę że pożądanie weźmie górę nad rozumem.
Wychodzę cicho z łazienki i zmierzam do pokoju Andreasa,patrzy na mnie nieprzytomnym wzrokiem gdy szarpię go za rękę i ładuje mu się do łóżka.
-Wiesz która jest godzina?-rzuca wściekły , ale przesuwa się i owija mnie kołdrą-gdzie Ty byłaś?
-Pod prysznicem -uśmiecham się , szczękając zębami.
-A zdajesz sobie chyba sprawę z tego że mamy ciepłą wodę?
-Akurat mnie była potrzebna zimna-mówię z przekąsem, a on wybucha śmiechem.
-No tak rozumiem.
-Nic nie rozumiesz, głupia jestem i tyle.Wystarczy chwila w jego towarzystwie i zapominam o całym świecie.
-Nie głupia, tylko zakochana-Andreas przytula mnie do siebie próbując mnie ogrzać.
-To chyba to samo-prycham-życie było o wiele prostsze jeszcze rok temu.
-Ale o ile nudniejsze-śmieje się, a ja muszę przyznać mu rację.
-Mogę tu spać?-rzucam ziewając i nie czekając na odpowiedź, odwracam się szybko i po kilku minutach zasypiam.
                                                                         Richard
Słyszałem jak przez kilkanaście minut brała prysznic gdy karmiłem Lenę, miałem nadzieję że pojawi się po chwili i będę mógł z powrotem zasnąć z nią w ramionach.Ale nie pojawiła się, nie mam pojęcia gdzie zniknęła w środku nocy, pewno wolała uciec do pokoju którejś z dziewczyn.
-Idź do niej-Andreas zjawia się w pokoju gdy pierwsze promienie słońca wpadają przez okna.
-Gdzie ona jest?
-W moim łóżku -śmieje się, a ja patrzę na niego ze zdziwieniem-przyszła w środku nocy zmarznięta, co miałem ją wyrzucić?
Kręcę tylko głową i szybko znikam za drzwiami, wchodzę to pokoju Andreasa i wpatruję się w nią.Śpi spokojnie w kącie łóżka szczelnie owinięta kołdrą.Kładę się przy niej i spoglądam na jej twarz,uśmiecha się przez sen ,ale już po chwili otwiera oczy ,patrzy na mnie i uśmiech znika jej z twarzy.
-Nie przypominam sobie żebym to z Tobą tu spała-prycha tylko i próbuje wstać.
-Przestań przede mną uciekać-chwytam ją za ręce i przyciągam ją do siebie.
-Nie mam powodów żeby uciekać Richard.
-Nie kłam,boisz się tego co ciągle do mnie czujesz.
-Daj spokój , nie pochlebiaj sobie.Muszę po prostu iść do Leny.
-Tak?To dlaczego cała się spinasz jak tylko jestem w pobliżu?Dlaczego nawet nie potrafisz spojrzeć mi w oczy?Nadal mnie kochasz-przysuwam się do niej, a z jej oczu bije złość.
-Mylisz pożądanie z miłością Richie-śmieje mi się w twarz-to że mnie pociągasz nie znaczy że Cię kocham.
-Więc w czym problem?Zaspokójmy swoje pożądanie, jeśli mnie nie kochasz, nie jestem w stanie Cię zranić-rzucam ze złością spoglądając jej w oczy, widzę jak waha się dosłownie przez sekundę,po chwili przywiera do mnie całym ciałem ,a nasze ubrania lądują na podłodze,jej usta zachłannie całuję moje,moje ręce wędrują po jej ciele.Nagle wszystko w około przestaje istnieć , wszystko przestaje mieć znaczenie, liczy się tylko ona, wiem że pozostanie już tak na zawsze.Wiem że ona też tak myśli, czuję to w każdym jej pocałunku, w każdym ruchu jej ciała.Tak bardzo mi jej brakowało że każdy jej dotyk sprawia że wariuję.Kochamy się szybko , tak bardzo spragnieni swojej bliskości.
-Kocham Cię-mówię cicho, przytulając ją do siebie po wszystkim.Spogląda mi przez chwilę w oczy jakby chciała coś powiedzieć,widzę jak w jej oczach zbierają się łzy.Odwraca szybko głowę i zeskakuje z łóżka wciągając na siebie koszulkę.Zanim zdążam jeszcze cokolwiek powiedzieć jak zwykle znika za drzwiami, zostawiając mnie samego ze swoimi myślami.